در کنار رشد تولید که بعد از برجام اتفاق افتاد و به نوعی ثمره برجام برای صنعت خودروسازی کشور بود، قراردادهای جدیدی که شرکت های مهم خودروسازی ایران با شرکت هایی همچون پژو و رنو به امضا رساندند نیز از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
یکی از صنایع اصلی که به عنوان موتور پیشران بسیاری از صنایع دیگر بعد از توافق هسته ای و شروع اجرایی برجام توانست دوباره موتور آن استارت بخورد و تحرک آن از سر گرفته شود، صنعت خودرو بود، صنعتی که به تعداد زیادی از صنایع دیگر وابسته است و با خروج آن از رکود و تحریم های بین المللی صنایع دیگری نیز در کشور به حرکت در آمدن از جمله صنایع فلزی، قطعه سازی ها، صنایع پلاستیکی و پتروشیمی و… اما در دو سالی که از اجرای برجام می گذرد، صنعت خودرو چقدر توانسته است از ثمره این مهم استفاده کند و چقدر با افزایش تولید خودرو در کشور رو به رو بوده ایم؟
مطابق آمارهاي ارائه شده از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت توليد انواع خودروهاي ساخت داخل طي سال هاي اخير روند پرنوساني را تجربه کرده است، به گونه اي که در سال هاي 1391 و 1392 ( تا بیش از توافق هسته ای و دوران اوج تحریم ها) با تداوم روند کاهشي، توليد به پايين ترين ميزان يعني 737 هزار دستگاه در سال رسيد.
اما در سال 1393 و تقریبا یک سال بعد از شروع دولت یازدهم با رشد بيش از 50 درصدی توليد خودرو، صنعت خودرو ايران توانست به جمع کشورهاي خودروساز با تيراژ توليد بالاي يك ميليون دستگاه برگردد، اما اين روند پايدار نبود و در سال 1394 با کاهش 13 درصدي مواجه شد.
در 9 ماهه اول سال 1396 هم نشان می دهد که در سال جاری روند صعودي تيراژ توليد خودور در داخل کشور حفظ شده است و باید منتظر آمار تولید بیش از یک میلیون و 200 هزار خودرو در کشور باشیم
در سال 1395 ، صنعت خودروسازي کشور توانست مجدداً با توليد 1350 هزار دستگاه و با رشد 38 درصدي نسبت به سال 1394 مجددا به جمع کشورهاي خودروساز بالاي يك ميليون دستگاه برگردد، اتفاقی که یک سال بعد از توافق هسته ای رخ داد. همچنین رشد حدود 18 درصدي توليد خودرو در 9 ماهه اول سال 1396 هم نشان می دهد که در سال جاری روند صعودي تيراژ توليد خودور در داخل کشور حفظ شده است و باید منتظر آمار تولید بیش از یک میلیون و 200 هزار خودرو در کشور باشیم.
البته اگرچه که در سال های گذشته به خصوص سه سال گذشته با افزایش تیراژ خودرو در کشور رو به رو بوده ایم اما نوسان زیاد نشان می دهد که همچنان يك استراتژي مشخص و منسجم در صنعت خودرو در کشورمان وجود ندارد.
همچنین آمارهای جهانی هم که هر ساله از سوی انجمن جهانی خودروسازان اعلام می شود و براساس آن بیشترین کشورهای تولید کننده خودرو رتبه بندی می شوند، نشان می دهد که ایران در تولید خودرو در سال های گذشته به قبل از سال های تحریم دوباره بازگشته است.
ميزان توليد خودرو در ايران در قياس با توليد جهاني طي سال هاي 2012 تا 2016 ميلادي نشان مي دهد نوسانات اتفاق افتاده به چه ميزان روي سهم ايران در توليد جهاني خودرو اثرگذار بوده است. در سال 2013 ، سهم ايران از توليد جهاني خودرو به پايين ترين ميزان خود، يعني 84 / 0 درصد طي سال هاي اخير رسيد.
اگرچه روند نزولي توليد خودرو در سال 2015 مجدداً اتفاق افتاد، اما در سال 2016 با رشد 6 / 18 درصدی نسبت به سال 2015 توانست به سهم قبلي خود يعني 2 / 1 درصد از کل توليد جهاني بازگردد.
اما در کنار رشد تولید که بعد از برجام اتفاق افتاد و به نوعی ثمره برجام برای صنعت خودروسازی کشور بود، قراردادهای جدیدی که شرکت های مهم خودروسازی ایران با شرکت هایی همچون پژو و رنو به امضا رساندند نیز از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
طبق قرارداد که بعد از توافق هسته ای در پاریس میان ایران خودرو و پژو منعقد شد، دو طرف شرکتی مشترک به نام «ایکاپ» را تاسیس کردند تا در قالب آن، امور مربوط به همکاری مشترک شان را پیش ببرند. آن طور که مسوولان ایکاپ اعلام کرده‌اند، طبق قرارداد موردنظر، در فاز اول همکاری مشترک ایران خودرو و پژو، سه محصول به نام‌های 2008، 301 و 208 در کشور به تولید می رسند و همچنین مدل 508 نیز از طریق واردات روانه بازار خواهد می شود.
بر این اساس، ایران خودرویی‌ها از اواخر سال گذشته تولید پژو 2008 را آغاز کردند و نیمه اردیبهشت امسال با حضور رئیس جمهوری، تولید انبوه آن آغاز شد، اتفاقی که می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود سایر خودروهای پسابرجامی به کشور باشد. علاوه بر این سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران و رنو، سایپا و سیتروئن و همچنین فولکس واگن و یک شرکت بخش خصوصی هم توافق نامه ای هایی را امضا کرده اند و باید سال آینده منتظر ورود محصولات این همکاری ها هم باشیم.
مجله خبری ایکسب، بازتاب اخبار و گزارشهای صنعت و اقتصاد ایران و جهان
