هیچکس بهمن ماه سال 1390 را فراموش نمی‌کند، سالی که ایران تحریم شد و قرار بود بر اساس این تحریم، صادرات نفت خام ایران به تدریج کاهش یابد تا به شرایط نفت در برابر غذا برسیم. توافق ژنو در آذرماه 1392 میان ایران و 6 قدرت بزرگ جهان بر سر برنامه هسته ای اما این روند را متوقف کرد.
ماه‌های پایانی سال 94 و پس از توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) روندی افزایشی تولید و صادرات نفت ایران آغاز شد، ابتدا 500 هزار بشکه و پس از آن یک میلیون بشکه صادرات نفت و میعانات گازی ایران افزایش یافت. در برخی ماه‌های سال این مقدار بیشتر و برخی ماه‌ها کمتر بود، بعضی از کشورهای دریافت کننده نفت بیشتری از ایران بودند و بعضی دیگر کمتر. اما آنچه ادامه دارد روند ثابت صادرات نفت ایران است.
یکی از اهداف وزارت نفت پس از اجرای برجام در بخش صادرات نفت، تنوع بازارهای صادراتی و احیای بازارهای اروپایی نفت ایران بود که توانست به این هدف دست یابد. میزان صادران نفت ایران به بازار اروپا بعد از اجرای برجام، 300 درصد افزایش پیدا کرده و در ماه مه به نزدیک یک میلیون بشکه در روز رسید.
صادرات نفت ایران به بازار آسیا و چهار کشور اصلی کره جنوبی، ژاپن، هند و چین که در دوران تحریم نیز خریدار نفت ایران بودند پس از اجرای برجام 40 درصد افزایش یافت و کشورهای آسیایی مقصد یک میلیون و 200 هزار بشکه از محمولههای نفت خام ایران در ماه مه بودند. صادرات نفت ایران در برخی ماه‌های سال به یک میلیون و 500 هزار بشکه در روز میرسد.
هند یکی از بزرگترین مشتریان نفت ایران است که با وجود برخی از مشکلات پیش آمده در ماه مه نزدیک 500 هزار بشکه از ایران نفت خریداری کرد و پیش بینی می شود سوء تفاهمهای پیش آمده درباره توسعه میدان گازی فرزاد بی بهزودی میان 2 کشور در یک فضای تجاری برطرف شود.
با افزایش تولید و صادرات نفت، ایران توانست به جایگاه واقعی خود در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) دست یابد و در جایگاه تصمیم سازان اصلی این سازمان قرار گیرد.
منبع: شانا
مجله خبری ایکسب، بازتاب اخبار و گزارشهای صنعت و اقتصاد ایران و جهان
