گرمایش زمین تأثیر بسیار زیادی بر آب و هوای کشورهای جهان گذاشته است. فوریت برای کنترل این جریان و محدود کردن تأثیرات اقلیمی، رهبران جهان را به سوی اقداماتی در راستای پذیرش پایداری سوق داده است. در جریان اجلاس آب و هوایی که اخیراً در گلاسگو برگزار شد، دولت ها با تعیین اهداف صفرخالص بر تعهدات خود در قبال تغییرات آب و هوایی تأکید داشته اند مثلا در همین کنفرانس، هند متعهد شد تا سال ۲۰۷۰ میزان تولید کربن خود را به صفر برساند.
با توجه به اهداف توسعه ای در این حوزه ، سال ۲۰۲۲ سالی تعیین کننده برای اقدامات اقلیمی و توسعه پایدار خواهد بود. در ادامه برخی از روندهای پایداری که در سال ۲۰۲۲ باید مراقب آنها بود، آمده است:
۱. پایداری رقابتی
مصرف کنندگان بیشتر مراقب انتخاب های خود خواهند بود.در واقع تاکنون، پایداری به منزله پوشاندن زره شکیلی بر قامت شرکت ها بود که به آنها در نشان دادن حسن نیت کمک می کرد.اما با افزایش محبوبیت پایداری، شرکت ها برای حفظ پایداری و کاهش انتشار کربن، در جهت حفظ مشتریان خود و ترغیب وفاداری به برند، رقابتی تر خواهند شد.
۲. پایداری مقرون به صرفه
با افزایش نوآوری ها و رقابت ، پایداری در سال آینده مقرون به صرفه تر خواهد بود. قبلا صرفه جویی به مقیاس امکان مقرون به صرفه تر بودن انرژی های تجدیدپذیر را فراهم کرده است. پس این مقوله برای پایداری محیطی نیز قابل تکرار خواهد بود که نه تنها نقش بزرگی در کاهش انتشار کربن ایفا می کند، بلکه در ایجاد پایداری به عنوان یک هنجار و نه یک امر تجملی؛ کمک خواهد کرد.
۳. داده محوری
داده ها اساس تصمیم گیری در سال آینده خواهند بود، البته همانطور که همیشه بوده است. با رقابت شدید شرکت ها به سمت و سوی پایداری، تمرکز بر تجزیه و تحلیل داده ها بسیار بیشتر خواهد بود.افشای ESG، تجزیه و تحلیل آن و پیامدهای ناشی از آن، نقش مهمی در انتخاب افراد برای سرمایه گذاری ایفا خواهد کرد و مسئولیت شرکت ها چیزی فراتر از پرداختن به سهامداران و ذینفعان خواهد بود.
بر اساس یک مطالعه جدید، حدود ۷۰ درصد از مردم در حال حاضر نسبت به قبل از همه‌گیری کووید-۱۹ از مشکلات آب و هوایی و اقلیمی آگاهی بیشتری دارند و ۴۰ درصد تصمیم گرفته اند تا رفتارهای پایدارتری اتخاذ کنند. این روند به این معنی است که مشتریان، سرمایه‌گذاران و جویندگان کار، قبل از تعامل با کسب‌وکارها، نگاه انتقادی‌تری به تلاش‌های کسب و کارها در حوزه پایداری دارند.
۴. افزایش تقاضا برای جبران آلودگی ناشی از کربن
جبران کربن به معنی جایگزینی یا کاهش انتشار کربن است. معمولاً شرکت‌هایی که از سطح بالایی در انتشار گاز کربن برخوردارند؛ به تامین پروژه‌هایی می پردازند که یا از انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHGs) جلوگیری می‌کنند یا کلا انتشار گاز گلخانه ای را به صفر می رسانند. این پروژه ها می توانند از کاشت درخت گرفته تا به کارگیری فناوری برای جذب انتشار کربن باشند.
با افزایش نیاز به توسعه، به‌ویژه پس از آسیب اقتصادی ناشی از همه‌گیری کووید ۱۹، شرکت‌های با انتشار گاز گلخانه ای بالاتر، توسعه بیشتری خواهند یافت و به نوبه خود نیز تحت فشار قرار خواهند گرفت تا از بازار جبران کربن برای جبران افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای، بیشتر استفاده کنند. شرکت های با سطح انتشار کمتر کربن نیز از این مزیت برای گسترش بیشتر و یا تلاش در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بهره خواهند برد
۵. افزایش تقاضا برای محصولات سبز
جمعیت جوان بیشتر نگران چالش های زیست محیطی هستند که این چالش ها هر روز بزرگتر می شوند .علاوه بر آن نسل آینده سهم عمده ای از جمعیت آگاه از مسائل زیست محیطی را تشکیل خواهند داد که این خود باعث افزایش تقاضا برای محصولات سبز از غذا گرفته تا مد و سبک زندگی و همه بخش‌ها می‌شود .
مجله خبری ایکسب، انتشار اخبار و رویدادهای اقتصاد و صنعت ایران و جهان، معرفی کارآفرینان و فرصتهای کسب و کار
