معاملات رمزارزی آن‌قدر در آسیا و در کشورهایی مثل کره جنوبی پیش رفته‌اند که حتی گوشی موبایل را هم می‌توان با آنها خرید
واحدهای پولی رمزنگاری‌شده درواقع تحقق غیرمرکزی‌شدن پول هستند؛ اما نباید فراموش کرد که یک جا در جهان هست که خیلی به این هدف اهمیت می‌دهد و آن هم آسیاست. روزانه رمزارزهایی به ارزش ۱.۸ میلیارد دلار در آسیا معامله می‌شود و این تقریبا ۶۰ درصد از حجم روزانه معامله با رمزارزها در جهان است. اهمیت آسیا در این تبادل‌ها با این اوصاف کاملا مشخص است.
در میان بیست معامله رمزارزی بزرگ در جهان، ۱۵ معامله در آسیا رخ می‌دهد و سنگاپور محل اصلی برای این روش آینده‌نگرانه در سرمایه‌گذاری است. آسیا از لحاظ فرهنگی هم دارد روند توجه به رمزارزها را شکل می‌دهد. بزرگ‌ترین ستاره صنعت رمزارزها در جهان یک جوان بیست و چند ساله در سیلیکون‌ولی آمریکا نیست، بلکه یک چینی- آمریکایی ۴۲ ساله به نام چانگ‌پنگ ژائو است که الهام‌بخش ورود بسیاری از جوانان آسیایی به عرصه رمزارزها بوده. او ظرف دو سال توانسته بزرگ‌ترین بازار معامله رمزارزی دنیا یعنی بایننس را راه بیندازد. بایننس سالانه درآمدی ۴۰۰ میلیون دلاری دارد و باعث شده که چانگ‌پنگ ژائو در فهرست ثروتمندان مجله فوربز قرار بگیرد.
اما اینجا مسئله فقط تبادل ارز نیست. زیرساخت مهمی که بسیاری از بلاک‌چِین‌ها را شکل داده – یعنی روند استخراج- هم بیشتر در آسیا رخ می‌دهد. مکان‌هایی که استخراج عظیم بیت‌کوین را انجام می‌دهند و به شرکت‌هایی مثل بیت‌مِین تعلق دارند، اکثرا در مناطق شمال و غرب چین مستقرند. این تاسیسات به اندازه یک شهر یا حتی کشور برق مصرف می‌کنند و برای امنیت بیت‌کوین و سایر رمزارزها اهمیت زیادی دارند. ۸۰ درصد از این استخراج‌کننده‌ها حالا از خاک چین کار می‌کنند. حتی قطعات مخصوصی که برای استخراج بیت‌کوین به کار می‌روند اکثرا در چین تولید می‌شوند. پاداشی که از این همه کار در آسیا به دست می‌آید بسیار عظیم است. شرکت بیت‌مین که در پکن مستقر است و بزرگ‌ترین سازنده این قطعات برای استخراج بیت‌کوین به شمار می‌رود، سال گذشته درآمد نجومی ۲.۸ میلیارد دلاری داشت.
اما اهمیت مسئله رمزارزها در آینده چیست؟ توسعه روش‌های جذب سرمایه از طریق بیت‌کوین دارد به پدیده جهانی شکل‌گیری سریع سرمایه منجر می‌شود. با هر معیاری که موضوع را بررسی کنیم، آسیا در راه این نوآوری‌ها پیشرو است. مثلا در سال گذشته میلادی، سنگاپور میزبان ۲۲۸ شرکت بود که از طریق رمزارزها سرمایه جذب کردند. روش‌های جذب سرمایه از طریق رمزارزها قابلیت آن را دارند که روند شکل‌گیری سرمایه را در منطقه به شکلی وسیع تغییر دهند.
اما مثل هر کار پرسود دیگری، این کار هم با ریسک بالایی همراه است. مثلا یک مشکل بزرگ این است که بازار سررسید رمزارزها هم‌اکنون پر از اطلاعات اغراق‌آمیز و معاملات نامشخص است. این شرایط اصلا برای آنهایی که با ورود به بازار رمزارز ممکن است پول‌شان را به خطر بیندازند مناسب نیست. به همین جهت است که شرکت‌هایی مثل کوین‌گکو به میدان آمده‌اند تا وظیفه پاکسازی و اعتمادسازی اطلاعات موجود در مورد معاملات رمزارزی را به عهده بگیرند.
در همین میان، حتی برخی دولت‌های آسیایی هم برای بالابردن امنیت معاملات رمزارزی به میدان آمده‌اند. درواقع آسیا اولین جایی در جهان بود که رمزارزها را در سطح ملی به رسمیت شناخت. مثلا ژاپن اولین کشور آسیایی بود که بیت‌کوین را به عنوان شکلی از واحد پول به رسمیت شناخت. از آن زمان، پذیرش پرداخت به شکل بیت‌کوین به راحتی در ژاپن انجام گرفته و مثلا برخی پرداخت‌ها برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو از این طریق صورت گرفته است. سنگاپور هم یک کشور دیگر است که برای ترغیب سرمایه‌گذاری و پرداخت از طریق بیت‌کوین قوانین مناسب را تدوین کرد. از این طریق، معاملات رمزارزی به شکلی استانداردشده مورد پذیرش قرار می‌گیرند.
کشور آسیایی دیگری که با آغوش باز از شرکت‌های بلاک‌چینی برای نوآوری در شهرها استقبال کرده، کره جنوبی بوده. در سال ۲۰۱۹، بوسآن‌که دومین شهر بزرگ این کشور است به عنوان شهری معاف از قانون در عرصه توسعه بلاک‌چین معرفی شد. کره جنوبی از پیش هم زیرساخت قوی بازار را برای رمزارزها داشت و در این بازار، معاملاتی با ارزش چند میلیارد دلار هم انجام شده است. حالا حتی گوشی‌های اس ده سامسونگ را هم می‌توان با رمزارزها خرید. همچنین شبکه اجتماعی معروف کره جنوبی به نام کاکائو که چیزی شبیه فیس‌بوک است، واحد پول دیجیتال خود را معرفی کرده است.
در این میان شکی نیست که آینده پول را باید در آسیا جست‌وجو کرد. کشورهای مختلف آسیایی باید به فرصت‌ها و البته ریسک‌هایی که از رمزارزها برایشان به وجود می‌آید توجه نشان بدهند و از فضای مناسب به‌وجودآمده برای آینده‌شان استفاده کنند.
مجله خبری ایکسب، بازتاب اخبار و گزارشهای صنعت و اقتصاد ایران و جهان
