فناوری تشخیص چهره هنوز کامل نیست و برخی از مسائل مثل حریم خصوصی را هم پیش میکشد
تا به حال پرسیدهاید چطور آیفون شما صورتتان را تشخیص میدهد و حتی تلاش میکند در عکسهایتان صورت افراد دیگر را هم تشخیص بدهد؟ یک رایانه تقریبا همان کاری را در پردازش تصاویر انجام میدهد که مغز انسان میکند. مغز بهتدریج یاد میگیرد که چطور باید با تصاویر کار کند و رایانه هم همین روند را طی میکند. تشخیص تصاویر که یک انتظار از کامپیوترها بود، در تابستان سال 1966 حین یک پروژه تحقیقاتی متولد شد. فکر اصلی این بود که یک دوربین به رایانه وصل شود و رایانه بگوید که چه چیزی میبیند. با این حال، هنوز هم پیشرفتهترین فناوریهای تشخیص تصاویر هم به این نیاز دارند که بهوسیله یک انسان آموزش ببینند.
اگر به امروز برگردیم میبینیم که تشخیص تصویر به یکی از بخشهای روزمره زندگی ما تبدیل شده است و بهوسیله برندها و خردهفروشیها مورد استفاده قرار میگیرد تا اقلام خود را به فروش برسانند. این روند در آینده بسیار پیشرفت خواهد کرد و جای خود را در بازاریابی باز میکند. شرکتهای عظیم حوزه فناوری مثل اپل، ایبی، فیسبوک، آیبیام و حتی مدلهای معروف به فناوری تشخیص تصاویر خیلی دل بستهاند. اکنون موتور جستوجوی تصویری گوگل در حال یادگرفتن بیشتر تشخیص تصاویر است و هردو شرکت اپل و فیسبوک هم میتوانند چهره یک شخص را در یک عکس بارگذاریشده شناسایی کنند.
محققان و مهندسان شرکت فیسبوک شبکههای تشخیص تصویر را با برچسبزدن بر 3.5 میلیارد عکس اینستاگرام بهوسیله 17 هزار هشتگ، آموزش میدهند. روزنامه نیویورک تایمز اخیرا مطلبی نوشته بود درباره اینکه آزمایشگاههای هوش مصنوعی اکنون بیشتر وقت روزانه خود را صرف این میکنند که تصاویر را شناسایی کنند. اما برندها و بازاریابها چطور از این فناوری نوظهور استفاده میکنند؟
شرکت ایبی اخیرا موتور جستوجویی را ارائه کرده که در آن به کاربر اجازه میدهد تصویری از یک وسیله یا محصولی را که ممکن است در ایبی وجود داشته باشد بارگذاری کند و جستوجو بر اساس تصویر انجام شود، نه اینکه نام محصول گفته شود یا در دستهبندیهای مختلف وبسایت کاربر دنبال چیزی بگردد. این کار بر اساس یادگیری ماشینی انجام میشود و بهتدریج ماشین میتواند به شرکتهای خردهفروشی کمک کند که بر اساس تصاویری که مشتریانشان به آنها نشان میدهند بتوانند آنها را راهنمایی کنند. برای خردهفروشان هر کاری که بتواند خریدکردن یا یافتن محصولی را که آنها دنبالش هستند راحتتر کند، مفید است.
فروشگاه مجازی دیگری که از فناوری شناسایی تصاویر استفاده کرده، وبسایت اسکرینشاپ است. این وبسایت به مشتریان اجازه میدهد اسکرینشات هر مدل یا هنرپیشه یا مانکنی را که از آن خوشش آمده بارگذاری کنند و ماشین بهسرعت نشان میدهد که چه لباسها و وسایلی مثل کیف و کفش و کمربند و لوازم تزیینی را میتواند بخرد. ابتدا ماشین باید تشخیص دهد که فرد در عکس چه مشخصاتی دارد و بعد لباسها و لوازم مورد نیاز او را بر اساس خریدهای قبلی مشتری پیدا کند و به او عرضه کند. بعد از آن، مشتری هر چیزی را که بخواهد از هر طریقی که راحتتر باشد میتواند خرید کند و لوازم به دستش برسد.
اما اینها مصارفی است که همین حالا هم در فروشگاهها بر اساس فناوری تشخیص تصویر انجام میشود. در آینده این فناوری چه پیشرفتی خواهد کرد و به کسبوکارها چه سودی خواهد رساند؟ قدم بعدی این است که فناوری تشخیص چهره به تشخیص احساسات دست پیدا کند، به این ترتیب که با دیدن عکسها و ویدیوهایی از فرد، بتواند احساسی را که او در آن لحظه داشته تعیین کند.
فیسبوک روی پروژهای کار میکند که نامش «تکنیک تشخیص احساس و توزیع محتوا» است. این شرکت میخواهد از روی چهره افراد وقتی که محتوایی را نگاه میکنند بفهمد که آنها از موضوع خوششان آمده یا ناراحت شدهاند یا مسائلی نظیر آن. فیسبوک میخواهد از این اطلاعات استفاده کند تا در شخصیسازی محتواهای افراد از آنها بهره بگیرد. به عبارت دیگر، اگر کسی یک عکس یا ویدیو را میبیند و به آن واکنش مثبتی نشان میدهد و فناوری تشخیص چهره هم میفهمد که واکنش فرد مثبت بوده، از آن به بعد محتواهایی که مشابه آن محتوای قبلی بودهاند بیشتر برای کاربر به نمایش درخواهند آمد.
با این حال، فناوری تشخیص چهره هنوز کامل نیست و برخی از مسائل مثل حریم خصوصی را هم پیش میکشد. هنوز فناوری هم بهقدری رشد نکرده که بتواند عمل شناسایی را کامل انجام دهد. مثلا هنوز ماشین در تشخیص افرادی که دو عکس با رنگ موهای متفاوت دارند مشکل دارد و آنها را دو فرد متمایز از هم تشخیص میدهد. اما با پیشرفت فناوری، این مسائل نیز تاحدی حل میشود و شرکتها خیلی راحتتر و با دست بازتر میتوانند از آن استفاده کنند.
منبع: اَدویک/ترجمه: آینده نگر
مجله خبری ایکسب، بازتاب اخبار و گزارشهای صنعت و اقتصاد ایران و جهان